حجاب و عقل /

سوال این است ،چرا  در کشور ما مانند کشور ترکیه و یا لبنان که آنها هم مسلمان هستند ، زنان ازادی در پوشش ندارند ؟ با توجه به این که مردم ترکیه از ما ایرانی ها بیشتر به دین و نماز اهمیت می دهند . به عبارت دیگر آنهائی که دین دار هستند دین دار واقعی هستند و آنهائی که دین دار نیستند که دیگر ریاکاری نمی کنند.شاید به این سوال این قسمت هم اضافه شود که این طوری مرد ها هم چشم چران نمی شوند و  به زن ها نگاه نمی کنند؟ 


موضوعات مرتبط: فلسفه و کلاماخلاق و تربیت
برچسب‌ها: حجاب ازادی فلسفه حجاب حجاب در ایران

ادامه مطلب
یک شنبه 29 فروردين 1395 | 1:5 | محمد . ش |

گاه اتفاق می افتد که اجزای بدن انسانی  ، جزء بدن انسان دیگری می شود ، مثل اینکه بدن انسانی بعد از مرگش پوسیده و خاک شود و مواد غذایی آن خاک جزء گیاهان گردد و انسانی از آن گیاه تغذیه کند .حال این سوال پیش می آید که به هنگام بازگشت روح به بدن این اُجزا جزء کدامین بدن خواهند بود ؟ اگر جزء بدن اول شود بدن های دیگر ناقص می گردد و اگر جزء بدن های بعد شود ،چیزی برای بدن اول باقی نمی ماند. 


موضوعات مرتبط: فلسفه و کلام
برچسب‌ها: شبها اکل وماکول برزخ معاد جسمانی بازگشت روح

ادامه مطلب
چهار شنبه 25 فروردين 1390 | 20:51 | محمد . ش |

 

 http://www.beytoote.com/images/stories/psychology/ra4-1963.jpg

سه نکته‌ی مهم مشترک برای تخفیف و درمان میان همه‌ی امراض و عادات وجود دارد:
 

• در درمان هر بیماری یا ترک هر عادت، مهم‌ترین قسمت عزم و اراده‌ی فرد برای درمان و ترک عادت است.
• عدم یأس و ناامیدی برای ترک و ایمان به علاج آن.
• در نظر گرفتن زمان برای ترک و درمان.
1. نخستین گام برای درمان استمناء، اعتقاد و ایمان به درمان‏پذیری آن و دوری از یأس و ناامیدی است. اما رسیدن به نتیجه و ایجاد هرگونه تغییر و دگرگونی نیازمند گذشت زمان، انتخاب راه صحیح و به کارگیری دقیق دستورها است. از همه اینها مهم‏تر، اراده و خواست فرد، نقش کلیدی و محوری را ایفا می‏کند. درمان و چاره جویی باید منطبق با خواست فرد باشد؛ زیرا تا وقتی که او نخواهد، می‏توان با قاطعیت گفت که درمان نخواهد شد.
بنابر این بیمار اگر بخواهد، می‏تواند بر بیماری اش غلبه کند و جمله معروف – خواستن توانستن است- عین حقیقت است.
2. تلاش برای تقویت اراده از گام‏های مهم در امر بهبود است. نگویید اراده از ما سلب شده است! ممکن است اراده انسان ضعیف شود؛ ولی هیچ گاه از بین نمی‏رود. نشانه اینکه هنوز اراده باقی است، این است که شخص این عمل را در حضور دیگران و در هر شرایطی انجام نمی‏دهد. برای تقویت اراده، راه‏های زیادی پیشنهاد شده که از جمله آنها تلقین به خود است. اراده همچون نهالی است که باید آن را پرورش داد تا به مرحله خودشکوفایی و ثمردهی برسد.
ویکتور پوشه – روان شناسِ فرانسوی – می‏گوید: افراد مبتلا به استمناء، هر روز به دفعات مختلف با تمرکز فکر به خود بگویند: «من به خوبی قادرم این اعتیاد را از خود دور کنم، من قادرم». تکرار این عبارت ساده، اثر عجیبی در تقویت اراده و روحیه دارد.
پل ژاگو بر آن است که: تلقین، قبل از خواب نیز مؤثر است.
3. سعی شود شکم به هنگام خواب، بیش از حد معمول پر نباشد

بقیه در ادامه مطلب


موضوعات مرتبط:

ادامه مطلب
شنبه 1 اسفند 1394 | 17:4 | محمد . ش |

آسيب هاي معنوي و اخروي‌
هيچ يك از آسيب هاي پيش گفته، به اهميت آسيب هاي معنوي نيست؛ زيرا آسيب هاي معنوي، جان و دل و به عبارت ديگر كنه حقيقت وجود آدمي را تباه مي‌سازد. خودارضايي از نظر دين يك گناه است و به تعبير قرآن زنگار بر دل مي‌نهد: «كَلاَّ بَلْ رانَ عَلي‌ قُلُوبِهِمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ»؛ «چنين مباد! بلكه اعمال (ناشايست) دل هاي آنان را زنگار زده است».مطففين (83)، آيه 24. زنگ يا زنگار در اشياي مادي، همان چيزي است كه روي فلزات و اشياي قيمتي مي‌نشيند و معمولاً نشانه پوسيدن و از بين رفتنِ شفافيت و درخشندگي آن و در نهايت ضايع شدن و از بين رفتن آن است. علامه طباطبايي در تفسير الميزان ‌مي‌فرمايد: از آيه شريفه سه نكته استفاده مي‌شود:
1. اعمال زشت، نقش و صورتي به نفس و روح انسان مي‌دهند؛
2. اين نقش و صورت خاص، مانع آن است كه نفس آدمي حق و حقيقت را درك كند؛
3. نفس آدمي به حسب طبع اوليه‌اش صفا و جلايي دارد كه با داشتن آن، حق را آن طور كه هست درك مي‌كند. طباطبايي، سيد محمد حسين، ترجمه تفسير الميزان، ترجمه سيد محمد باقر موسوي همداني، (تلخيص)، (قم: دفتر انتشارات اسلامي، بي‌چا، بي‌تا)،
همچنين آسيب هاي معنوي جهان گذران را در مي‌نوردد و اگر اصلاح نگردد، حيات جاودان آدمي را در معرض تباهي و شوربختي قرار مي‌دهد. از اين رو نصوص ديني نسبت به آن هشدارهاي لازم را داده ‌اند.
پيامبر اكرم‌صلي الله عليه وآله وسلم در اين باره مي‌فرمايد: «ناكح الكف ملعون»؛«ملعون است كسي كه خودارضايي كند» ري شهري، محمد، ميزان الحكمة، ج 12، ص 5654.
امام صادق‌عليه السلام نيز مي‌فرمايد: «با سه گروه خداوند در روز قيامت سخن نمي‌گويد و پاكشان نمي‌خواند و عذابي دردناك دارند، از آن سه‌اند، خودارضايي كننده و كسي كه لواط دهد»همان، ح19049.
در روايات ديگري امام صادق‌عليه السلام خودارضايي را گناه عظيم و مورد نهي الهي معرفي فرموده است‌ همان، ح 19050.


موضوعات مرتبط:

شنبه 28 آذر 1394 | 17:55 | محمد . ش |
صفحه قبل 1 صفحه بعد